4. Spannend

Fragment uit hoofdstuk 4

 ‘Als we bij mijn opa en oma op visite waren, las opa mijn zusje en mij altijd voor uit een sprookjesboek. We konden dan met z’n allen op de lekkere pluche stoel zitten. Wij bij opa op schoot, allebei op een been. Het boek was oud en had een verbleekte, rode kaft. Er stonden mooie gekleurde tekeningen in. Hij las altijd één sprookje per keer. Het waren soms ook best heel spannende verhalen, maar dat was niet erg, omdat we veilig bij opa zaten.’

Wandel je mee?

Enge dingen zijn in het dagelijks leven vaak helemaal niet leuk, maar als je gezellig bij elkaar voor de buis zit of met een boek onder een warm dekentje op de bank bivakkeert is het juist zalig. Dat vind ik – Stephen King-fan van het eerste uur – tenminste. Als ik een eng verhaal lees kan ik dat meestal beter hebben dan als ik naar een enge film kijk. Bij een film komt het veel harder binnen; de beelden zijn heftig en doen me soms wegkijken of achter een kussen duiken.

Als ik lees doet mijn fantasie zelf ook mee en past m’n hoofd blijkbaar de 'spannings-factor' zelf aan. Heb ik op dat moment zin in gruwelijk eng? Dan is het gezicht van de schurk in het verhaal vreselijk, zit onder de bloederige littekens en korsten of kijkt volkomen gestoord uit zijn ogen. Maar als het van mezelf op dat moment allemaal niet zo heftig hoeft, kan die passage heel anders binnenkomen; dan is diezelfde schurk bijvoorbeeld een scheel-kijkende mopperkont die even z’n dag niet heeft. Handig toch, dat je fantasie dat doet tijdens het lezen? Dat het je precies geeft waar je op dat moment zin in hebt? Ik hou erg van die binnenwereld waar alles, maar dan ook alles gewoon kan. Helemaal gratis en altijd beschikbaar, de ultieme bioscoop in je brein.

Dus als je eventjes geen geld hebt voor de bioscoop, er geen achtbaan klaarstaat of geen andere adrenaline-verhogende dingen in de buurt zijn; pak het eerste boek dat je kan vinden en maak er in je hoofd de engste versie van. Maar misschien niet vlak voor het slapen? 

Het tegenovergestelde is trouwens ook heel prettig op z'n tijd; dat je nare, enge dingen die je bijvoorbeeld in de krant leest wat zachter maakt in je hoofd. En dan bedoel ik niet dat je feiten verdraait of negeert, maar dat je probeert je voor te stellen hoeveel liefdevolle mensen en hoopvolle zaken er níet genoemd worden in het artikel, maar die wel bij de situatie betrokken zijn. Bijna alle vertelde verhalen hebben een schurk en een held, dat is lekker overzichtelijk. Maar in het echte leven zijn de meeste mensen geen schurken of helden, maar gewoon iets daar tussenin. Ze houden simpelweg van hun naasten en zijn betrokken bij hun omgeving. Dat vind ik altijd een hoopvolle en fijne gedachte. En minder eng ook.

Muziek tijdens je wandeling?

Bij elk hoofdstuk in het boek heb ik een bijpassend liedje gevonden. Het brengt mij in de sfeer van het hoofdstuk of zegt iets over het thema waar het op dat moment in het verhaal om draait.

Bij hoofdstuk 4 koos ik 'Opa' van Mega Mindy. Het past voor mij heel goed bij de herinnering aan mijn eigen lieve opa die me de liefde voor verhalen meegegeven heeft. Hij was in mijn jonge ogen ook een soort verstrooide uitvinder, die dingen kon waar ik alleen nog maar van kon dromen. Net zoals bij de opa in dit liedje.

Nou besef ik wel dat deze muziek niet goed bij de rest van deze blog-aflevering past. Het is gewoonweg helemaal niet eng! En dan is het ook nog eens afkomstig uit een serie voor kleine kinderen. Dus als extraatje een leuke opdracht voor jezelf: zoek het engste muziekstuk op dat je kunt vinden. Speel het af terwijl je bedenkt waarom dit zo eng voor jou is. Hierbij kun je je fantasie lekker de vrije loop geven. Veel griezelplezier!

Wandel je volgende keer weer mee met het volgende boekfragment?