En dan komt de dag dat ik onderweg ben naar mijn uitgever, voor de eerste keer en heel zenuwachtig. Wordt het fijn, val ik door de mand of wordt het iets dat ik totaal niet verwacht?
Op een mooie dag reed ik samen met mijn man naar Leeuwarden. We zouden een vrijdag en zaterdag wegblijven en het hotel waar we zouden slapen had gelonkt met de mooie foto’s die we op de website hadden gezien. Ik kon me niet herinneren of ik ooit al eens in deze stad was geweest en ik was er nieuwsgierig naar.
Al dat water onderweg terwijl de zon lekker scheen maakte de reis heel prettig. Wat een ruimte en rust hier, wat fijn! Toch kwamen er aan het eind van de rit zenuwen bij mij omhoog.
Het was namelijk niet zomaar een uitje. Straks zou ik voor het eerst een uitgeverij inlopen en kennismaken met uitgeefster Jitske Kingma die mijn boek wilde uitgeven. Uit het mailcontact had ik al geleerd dat het er niet onpersoonlijk of stijf aan toe zou gaan. Maar hoe dan wel?
Ondertussen zat er in mijn achterhoofd steeds een stem die dingen fluisterde zoals: ‘het is allemaal vast een misverstand. Er zit een addertje onder het gras. Je boek is écht niet goed genoeg om uitgegeven te worden. Dat ga je straks te horen krijgen…’ Nee, het was zeker geen aardige stem, en die stem had ik in het verleden grondig aangepakt zodat hij niet vaak meer de boventoon voerde. Maar nu Leeuwarden steeds dichterbij kwam, kreeg hij minder tegenspraak en mopperde stug door.
Nadat we de auto geparkeerd hadden, vonden we in de buurt van de binnenstad het pand waar uitgeverij Elikser in huist. De irritante mopperstem in mijn hoofd hield abrupt zijn mond en ik kreeg opeens het gevoel dat ik bij de Wegisweg in een Harry Potter-boek beland was. De toverwinkelstraat die ik in mijn hoofd gegrift heb staan kwam voor mij tot leven bij het zien van dit gebouw. Maar naar binnen turend zag ik dat de planken - die tot het plafond toe vol toverstokken liggen in de winkel van meneer Olivander - hier gevuld waren met boeken, boeken en nog eens boeken. En toen deed Jitske de deur open en schudde me hartelijk de hand.
Ik voelde me al snel op m’n gemak terwijl we aan een grote tafel met kopjes thee over het uitgeefproces spraken. Dat het echt allemaal écht was drong tot in de kern door, en de zeurstem trok zich terug om zich in een hoekje van mijn hoofd te schamen.
Toen Jitske even wegliep om boven wat meer informatie te halen, keek ik rustig rond naar al die boeken. Het is mijn gewoonte om, als ik boeken zie staan, met een schuin hoofd de titels te lezen. Wat een boel soorten, en wat leuk om zo letterlijk omringd te zijn door boeken, dacht ik.
En toen drong het pas tot me door, deze waren állemaal hier uitgegeven. En over een tijd zou misschien een andere onzekere nieuwbakken schrijver hier aan tafel staren naar al die boeken terwijl die van mij ertussen stond.
Mijn boek wordt geen toverstok, maar het voelt wel magisch.
Reactie plaatsen
Reacties